Onderzoek in een corrupte stad
Corruptie is overal. Ook in Nederland moeten we onze kop niet in het zand steken met voorbeelden als de bouwfraude. In India is het alleen overduidelijk zichtbaar en overal in de samenleving verankerd. Vrijwel niemand wil er over praten, vanwege hun eigen belangen of vanwege schaamte. Ondertussen is er een kleine groep politici, ambtenaren, projectontwikkelaars en maffia die met hulp van de politie, rechters en media enorme winsten binnen halen, zonder dat daarvan de rest van de samenleving kan profiteren. Enig houvast vaak voor veel mensen is dat India enige vorm van democratie kent. Een democratie met een gedateerd kiessysteem, corruptie politici en waarbij niet het individu kiest op wie men stemt maar de kaste leider, stamhoofd of slumlord bepaalt op wie moet worden gestemd. Ironisch genoeg wordt het leiderschap van voormalig Minister-president Indira Gandhi genoemd als moment waarna de corruptie pas echt goed zijn intrede deed in de samenleving. Zij liet zien dat geld, macht en succes kon worden verkregen met omkoping in politiek en bedrijfsleven.
In ons onderzoek komt de corruptie overduidelijk naar voren. Bij de manier waarop Mumbai zich ontwikkeld speelt corruptie een belangrijke rol. Nieuwe slums ontstaan met corruptie, torenhoge flats ontstaan met corruptie. Eigenlijk is er bij elk nieuw bouwproject wel sprake van enige vorm van omkoping. Tegelijkertijd worden de overvolle treinen niet verbeterd, omdat anders de investeringstroom van de Wereldbank zou afnemen en daardoor de ambtenaren minder geld in eigen zak kunnen steken. Zijn projectontwikkelaars helemaal niet gebaat bij een betere treinverbinding, omdat anders de grond- en huizenprijzen in het zuiden van de stad minder hoog zouden zijn. En staat de aanleg van een weg zowel op de begroting van de staat als de gemeente, terwijl de weg toch echt maar één keer is aangelegd. Waarnaar zou het geld deze keer weer zijn verdwenen? In ieder geval niet naar de doorsnee Indiër, die vier uur per dag moet reizen in een overvolle stinkende trein en veels te veel betaald voor een woning (ook in een slum), maar tegelijkertijd wel belasting betaald.
Ook binnen de publieke woonsector (woningen ontwikkeld door overheidsorganisaties voor lagere inkomensgroepen) speelt de corruptie een trieste rol. Grond voor publieke woningbouw wordt onderhands verkocht aan projectontwikkelaars, zodat de ambtenaar en projectontwikkelaar flink kan cashen. Een slumlord wordt opgebeld om een slum te ontwikkelen (met omkoping van politie) op een stuk grond bestemd voor publieke woningbouw. Vervolgens kan door een private ontwikkelaar ‘slum rehabilitation’ plaatsvinden, waarbij er hoger kan worden gebouwd en meer woningen voor hogere inkomensgroepen kunnen worden ontwikkeld. Appartementen voor lagere inkomensgroepen worden zo gebouwd dat de muren tussen de appartementen er direct weer kunnen worden uitgebroken, zodat van vijf appartementen direct na oplevering één duur appartement kan worden gemaakt voor de rijke Indiër. Toewijzing van publieke woningbouw vindt plaats via een loterij, die uiteraard kan worden omgekocht. En de productie van publieke woningbouw stagneert überhaupt onder druk van politici, ambtenaren, projectontwikkelaars en maffia die gebaat zijn bij hoge grond- en woningprijzen en daardoor zo min mogelijk publieke woningbouw. Geweld wordt daarbij niet geschuwd. Het voormalig hoofd van de Maharashtra Housing and Area Development Association (de publieke woningbouworganisatie) vertelde in een interview met mij, dat hij na zeven mislukte moordaanslagen op hem maar was gestopt met zijn werk onder druk van vrouw en kinderen. Het draait blijkbaar alleen maar om het zoveel mogelijk geld verdienen door politici, ambtenaren, projectontwikkelaars en maffia en al wens je daar niet aan mee te werken kan je niet normaal functioneren.
Van deze verhalen wordt je soms wel een beetje erg triest en cynisch. Gelukkig merk je er persoonlijk in het leven in Mumbai vrij weinig van en is de stad leefbaar voor zowel arm als rijk. Ik heb het daarom nog steeds reuze naar mijn zin in deze stad en met mij gaat het verder prima. Ik zie nog steeds leuke, spannende nieuwe dingen en heb af en toe een lekker feestje. Soms zou je alleen willen dat je wat kon veranderen in de stad. Een hele samenleving en politiek systeem kan je alleen niet zomaar veranderen. Wat dat betreft mogen we blij, maar kritisch tegelijkertijd zijn over ons eigen Nederland.
Chantal in India
Hallo mumbai.reismee.nl lezers!
Willem heeft mij gevraagd een stukje te schrijven over mijn bezoek aan India. Ik heb hier in die twee weken een hoop gezien en gedaan. Ik zal proberen mijn reis kort samen te vatten. Na een lange, maar comfortabele vlucht was ik er dan eindelijk: Mumbai! Ik had mij voorbereid op een cultuurshock, maar dit viel mij echter erg mee. Misschien was ik in het begin teveel afgeleid doordat ik Willem weer zag.
Na een dagje Mumbai vlogen we richting de staat Kerala. Vanaf het vliegveld zijn we gelijk doorgereisd naar Munnar, waar ze indrukwekkende theeplantages hebben. Ook de busreis ernaar toe was erg leuk. Bussen zitten vaak erg vol met Indiërs en rijden vaak te hard op te slechte wegen. Sommige bussen zijn kleurrijk versierd en hebben harde Indiase muziek of een Bollywoodfilm opstaan, echt een hele belevenis. In Munnar hebben we een hotel opgezocht en zijn we door de theeplantages gaan lopen met een heerlijk tingeltangelmuziekje op de achtergrond, wat lijkt op lopen door een pickwick reclame.
De volgende dag hebben we de omgeving met taxi nog wat beter bekeken en zijn we naar het Chinnar Wildlife Sanctuary geweest. Hier hebben we drie uur door het wildlifepark gelopen opzoek naar olifanten in het wild. Helaas hebben we geen olifanten gezien, maar wel een heleboel andere dieren waaronder bizons, apen, sambarherten en een heleboel olifantenpoep. Na een avondmaaltijd van een kampvuurtje en nadat we de nacht primitief doorgebracht hadden in een boomhut, gingen we de volgende morgen weer vroeg lopen door het park. Toen weer een hoop dieren gezien, zelfs van heel dichtbij, maar helaas geen olifanten.
Na dit avontuur was het tijd om te gaan reizen richting Alleppey. Hier kwamen we, wat gaar van de lange dag reizen, rond 18:30 uur aan. Al snel werd ons een kamer aangeboden voor maar RS 200 (dat is omgerekend ongeveer 3,35 euro). Een plek vinden om te slapen was tijdens de gehele reis geen probleem. Er wordt van alles aan je aangeboden en je mag overal vrijblijvend een kijkje nemen. Na een avondje Alleppey vetrokken we de volgende dag op een house boat om door de backwaters te varen. Dit is echt één en al luxe. Willem en ik hadden een privé boot met drie man personeel, waaronder een kok die teveel en te lekker kon koken. Heerlijk luxe dus!
Na Alleppey zijn we naar Varkala gegaan, iets wat toeristisch, maar erg mooi. Na wat hotelshoppen hadden we weer een heerlijk goedkope, mooie kamer (met een onwijs grote muurposter van de keukenhof) op zo’n 100 meter van het strand vandaan. Hier zijn we in totaal drie nachten gebleven. Je kon hier lekker (in bikini!) op het strand liggen en heerlijk eten bij de vele eettentjes aan het strand of op de klif. Lekker bijkomen dus, vooral voor Willem. We hebben hier ook nog een uurtje flinke stortregen gehad, met modderstromen en al. Ook hebben we een avondje mooi onweer boven de zee kunnen bewonderen. Overdag was het altijd heerlijk zonnig, maar het weer kon dus ineens omslaan.
Onze laatste nacht hebben we in Fort Cochin doorgebracht. Dit is een oud fort met daarom heen wat historie. Maar het mooiste was toch echt wel de hele vismarkt. Er werd voor je neus op verschillende manieren gevist en verkocht. Zelf hebben we uiteraard ook vis gegeten. Het was echt de lekkerste en grootste vis die ik ooit op had, zo lekker!
De volgende dag vlogen we om 22:10 uur, na een uur vertraging. ‘s Ochtends zijn we nog even naar Mattancherry gelopen. Dit ligt vlakbij Fort Cochin en heeft leuke straatjes om doorheen te lopen. Vooral de route erheen was erg leuk, omdat dit niet toeristisch was. Daarna hebben we heerlijk een taxi genomen naar een olifantentrainingscentrum. Hier hadden ze een mini zoo met dieren in veelte kleine hokjes. Ook trainden ze olifanten. Deze zagen wij baden in de rivier waarna we ermee op de foto mochten. Ook hebben we nog olifantje gereden. Het was allemaal erg leuk, maar toch ook een beetje dubbel. Want je vraagt je toch af hoe goed (of eigenlijk hoe slecht) die dieren het daar hebben. Wat zou er gebeuren als de toeristen weg zijn?! Hierna zijn we met dezelfde taxi doorgereden naar het vliegveld.
Nu ben ik weer in Mumbai. Vandaag nog in mooie winkelcentrums rondgelopen en in de slum, wat een tegenstrijdigheid. En ik moet toegeven dat ik juist de slum het mooist vindt aan Mumbai. Nog een dagje en dan weer terug naar Nederland.
Tot In Nederland!
Liefs, Chantal.
Time flies when you having fun!
Het is al weer even terug dat ik een berichtje heb geplaatst, maar de tijd vliegt hier echt voorbij. Time flies when you having fun. Het leven gaat hier nog steeds z’n gangetje. Het eerste interview voor mijn onderzoeksproject heb ik inmiddels achter de rug en de volgende drie afspraken staan al weer gepland. Overdag ben ik dus lekker bezig en ’s avonds is het nog steeds tijd voor lekker eten en af toe een lekker koud biertje.
Van het weekend zijn we met z’n negenen naar Murrud geweest, een klein vissers- en badplaatsje 160 km ten zuiden van Mumbai. Vrijdagmorgen zijn we vroeg vertrokken en na een reis van 6 uur met de rickshaw, trein, boot, bus en weer de rickshaw kwamen we in de loop van de middag aan in Murrud. Wat gelijk op viel was de rust en stilte in vergelijking met Mumbai. Even geen getoeter en stank. Het hotel wat we geboekt hadden bleek erg netjes te zijn en lag vlakbij het strand. Dus wij zijn snel het strand opgegaan. Het strand was heerlijk rustig en het water lekker warm. Je zou bijna vergeten dat het februari is en het in Nederland maar 5 graden is. ’s Avonds had het personeel van het hotel speciaal voor ons tafels en stoelen neergezet bij het strand, zodat we heerlijk konden eten en drinken met het geluid van de zee op de achtergrond. Met een Nederlands muziekje op de achtergrond kregen we de obers vervolgens zo ver dat ze met een stoel boven hun hoofd de polonaise met ons gingen lopen. Zelfs in India was het dus even carnaval.
Zaterdag heb ik samen met nog drie anderen nog even cultureel gedaan. Na een tocht langs verlaten strandjes en rotsen kwamen we aan bij een groot fort in de zee uit de negende eeuw. Met een privé zeilbootje zijn we naar het fort gevaren. Ooit hadden in dit fort 500 mensen gewoond, maar tegenwoordig is het helemaal vervallen en overgeleverd aan de natuur. Maar dat maakte het juist ook wel weer mooi. Terug in Murrud bleken een aantal anderen van onze groep inmiddels een stel Indiase advocaten uit Mumbai te hebben genoemd. Met de advocaten gingen we een potje cricket spelen op het strand. Cricket is hier echt de nationale sport en op elke hoek van de straat wordt het hier ook gespeeld. Voor mij was het de eerste keer dat ik deze sport speelde en het ging eigenlijk best goed. Ik heb de bal toch een aantal keer flink goed geraakt. ’s Avonds werden we door de advocaten uitgenodigd voor een feestje aan het strand. Hun gekke kippendans werd afgewisseld met de oer-Hollandse stoelendans en met alle biertjes en heerlijke hapjes werd het zo toch wel erg gezellig. Zondag hebben we nog even lekker aan het strand gelegen en toen was het helaas al weer over met de pret. Gisteren moesten we al weer om 8 uur ‘s morgens thuis weg voor het onderzoeksproject.
Inmiddels is ook bekend geworden dat Slumdog Millionaire de Oscar heeft gewonnen voor beste film. Echt wel heel leuk voor een film die zich afspeelt in Mumbai. Ik ben hier in India ook naar deze
film geweest en veel beelden waren wel erg herkenbaar. Anderen beelden zijn misschien wat negatief. Ik ervaar hier bijvoorbeeld nauwelijks kleine criminaliteit en juist de slums zijn ook erg
toegankelijk. De criminaliteit die hier plaatsvindt heeft vooral te maken met corruptie. De politiek, overheid, projectontwikkelaars en het bedrijfsleven zijn nogal innig met elkaar verbonden. Al
met al geeft de film toch wel een erg mooi beeld van de stad Mumbai. Leuk trouwens om te vermelden is dat hier voor elke film het volkslied wordt afgespeeld. Het zwoele en kitscherige filmpje van
het volkslied maakt het alleen enigszins lachwekkend. Maar zo lach en verbaas ik me wel vaker in India. Time flies when you having fun! Nog maar negen daagjes en Chantal is hier!
Twee weken in Mumbai
Hoi Allemaal,
Hier is eindelijk na twee weken in Mumbai een langer berichtje van mij. Door mijn drukke schema, doordat ik af en toe wat koortsig was en doordat het internet in mijn appartement nog niet optimaal functioneert was ik nog niet in de gelegenheid geweest om eerder een stukje te plaasten. Genoeg smoesjes, het gaat met mij helemaal uitstekend en het vergaat me in deze gekke stad prima.
Zoals de foto's laten zien is Mumbai een stad van tegenstellingen. Mumbai is modern, maar ook ouderwets. Mumbai is rijk, maar ook arm. En Mumbai is hectisch maar tegelijkertijd relaxed. Op straat zijn er altijd mensen en het verkeer staat hier heel de dag vast. De eerste keer dat ik de rickshaw (tuk tuk) in stapte was het nog een hele attractie al dat getoeter, gekke gescheur, de mannetjes die het verkeer probeerde regelen, de mensen die opeens voor je rickshaw opduiken en de weg proberen te vinden zonder dat je rickshaw-chauffeur engels spreekt. Maar eigenlijk was ik daarna meteen al weer gewend. Zelfs van de travestiesten die je met een veels te lage zwoele stem om geld vragen sta ik niet meer raar te kijken.
Als ik de drukte even zat ben is het vaak al weer tijd om heel relaxed en lekker in een restaurantje te gaan eten. Het eten is hier echt super lekker. Het is hier gebruikelijk dat je besteld voor een hele tafel. Dan komen er allemaal bakjes aan en gaan ze voor je opscheppen. Als je bord dan weer leeg is gaan ze weer bijscheppen. En als na het eten kan je heerlijk bier aan het drinken bent aan het strand komen ze ook weer bijschenken als je glas leeg is. Heel erg vervelend dus die Indiase gewoontes. Als de rickshaw-chauffeur dan nog ook een lekker opzwepend muziekje opzet op terugweg naar huis en Bablu het bierthuisbezorgservicemannetje wat koude biertjes komt brengen, kan je toch weer elke dag lekker in slaap vallen na een lange dag.
De eerste week bestond vooral uit excursies en presentaties. Met de excursies ben ik onder meer in Dharavi geweest, de grootste slum (krottenwijk) van Azie met een miljoen inwoners. Wat daar opvalt is hoe vriendelijk de mensen zijn en hoe graag ze op de foto willen. Maar ook hoe economisch levendig het er is. Veel woningen doen dienst als werkplaatst, waar ook de spijkerbroeken en overhemden worden gemaakt die in Nederland in de dure winkels liggen. De slums zijn dus sterk verbonden met de rest van de stad, niet gek ook als je bedenkt dat meer dan helft van de bevolking hier in een slum woont. Op enkele plekken plekken heeft men een oerlelijke flat (Slum Rehabilitation) gebouwd in Dharavi, waar de bewoners een woning gratis hebben gekregen. Hiermee wordt echter compleet voorbijgegaan aan de sociale en economies relaties in de slum. Natuurlijk hebben mensen in een slum minder kansen als wij in Nederland, maar aan de andere kant moeten wij niet het eenzijdige beeld hebben dat een slum slecht is en dat daar alleen maar zielepieten wonen. Juist in Dharavi zijn de mensen vriendelijk, lacht men en zien de mensen er zelfs verzorgd uit.
Met de excursies zijn wij ook bij het Taj Mahal Hotel geweest. Een mooi gebouw, maar van de aanslagen van November was weinig meer te zien. Dat wil niet zeggen dat er in de stad verder niets te merken is van de aanslagen. Sommige Indiers spreken zelfs van Mumbai voor de aanslagen en Mumbai na de aanslagen. De veiligheidsmaatregelen bij Shopping Malls zijn bijvoorbeeld hoog, je moet altijd door een detectiepoortjes, ook al wordt je dan maar weer matig gecontroleerd. Ook de huisvesting is een stuk gecontroleerder geworden. De housing-community moet eerst toestemming geven, voordat je ergens mag wonen. Hierdoor was het ook voor ons in het begin niet duidelijk waar we zouden gaan wonen. Uiteindelijk heb ik altijd in hetzelfde bed geslapen, maar dat geldt niet voor iedereen van onze groep studenten.
Mijn huis is erg prima. Ik woon samen met nog 3 andere jongens (Rens, Timo en Paul) in het appartement. Iedereen heeft lekker een eigen kamer en we hebben ook nog een lekker ruime woonkamer en keuken. We hebben zelfs een eigen schoonmaker die de was doet en een beetje veegt in huis. Je komt alleen elke keer wel weer een leuke verrassing tegen. Zo stond opeens de keuken onder water toen we de kraan gebruikten in de keuken. Drie dagen terug was zelfs mijn matras opeens weg toen wij ‘s avonds om tien uur thuis kwamen. Uiteindelijk bleek de matras van de eigenaar te zijn en hadden ze die maar meegenomen. Gelukkig hadden we nog een extra matras boven. Een dag later kwamen ze met twee nieuwe matrassen aanzetten, maar toen ik daar lekker op lag te slapen, kwam Hielke (een student uit het andere appartement) binnen dat de matrassen in hun appartement weg waren. Sommige dingen gaan dus een beetje raar in India, maar daar moet je dan maar gewoon een beetje om lachen.
Gisteren zijn we nog even naar Aksa Beach geweest, een erg mooi strand met palmbomen en allemaal kleine kraampjes. Hoewel we daar lekker in het zonnetje zaten, kwamen er allemaal Indiers om twee meter van ons af staan en ons continu bekijken. We waren blijkbaar een hele interessante attractie en ze wilde maar al te graag op te foto. Zelfs de beste versiertrucen werden in de strijd geworpen: heb je misschien een vuurtje?
Vandaag zijn we weer hard aan het werk. Zometeen heb ik weer een presentatie en morgen moet ik al weer van alles in leveren. Van de week hebben we nog een aantal presentaties en dan start ik ook meer met mijn eigen onderzoek. Gelukkig heb ik tussendoor ook nog wel tijd om te genieten van deze supergekke stad.
Ik ben in Mumbai!
Hoi allemaal,
Ik ben inmiddels al weer een paar dagen in Mumbai en het is echt een gekke, maar geweldige stad. Overal drukte, rickshaws, stank, krotten, maar ook weer overalhele moderne winkelcentra, kantoren, barren en heerlijk eten. En overal lachen de vriendelijke en toegankelijke Indiers naar je, zonder je daarbij een onaangenaam gevoel te geven.
Inmiddels heb ik een paar dagen een eigen kamer in een appartement met drie andere jongens. Helaas heb ik thuis nog geen internet, dus ben ik nu even op de universiteit achter de computer gekropen. Vanaf Maandag heb ik als het goed is internet en zal ik er even een uitgebreider verhaal op deze website zetten, inclusief een aantal mooie foto's van de stad en van mijn schitterende wc. Ik heb inmiddels ook een Indiaas nummer, waarop iedereen mij mag bellen en smsen. Dat is +919930539246. Smsen en bellen naar Nederland kost voor mij trouwens niet veel, zoals eigenlijk alles hier niet veel kost. Ik ga nu weer lekker snel even deze gekke stad in en genieten van het hectische leven hier.
Groeten uit Mumbai
Welkom!
Hoi Allemaal,
Zoals de meeste van jullie wel weten begint voor mij over dik een week de zomer. Maandag 26 Januari vertrek ik naar Mumbai , waar het momenteel 33 graden is. In deze stad ga ik 3 maanden leven, onderzoek doen en natuurlijk ook veel leuke dingen beleven. Om het thuisfront een beetje op de hoogte te houden zal ik op deze website regelmatig wat vertellen over mijn bezigheden. Dit zullen denk ik geen ellenlange verhalen worden, maar ik zal wel proberen jullie een indruk te geven hoe het mij in India vergaat. Uiteraard zal ik hierbij mijn verhalen ondersteunen met wat foto’s.
Maar wat is nu eigenlijk precies de reden dat ik naar India ga? Zeker niet om de wereld te verbeteren en zeker wel omdat het mij een super leuke ervaring lijkt. Maar de precieze reden is, omdat ik mee ga doen aan het Respace Project. Dit is een onderzoeksproject vanuit de Universiteit Utrecht naar de ruimtelijke ontwikkeling van steden in Azië. Aanleiding voor dit onderzoek is dat door processen als globalisering en het ontstaan van een netwerksamenleving steden veranderen. Veel wetenschappers zijn van opvatting dat deze verandering slecht is en dat er een algemeen proces gaande is waarin steden ruimtelijk versplinteren en verschillende bevolkingsgroepen apart van elkaar komen te leven. Wij willen middels het onderzoek hier een genuanceerder beeld tegenover zetten. Want hoe ontwikkelen steden zich in werkelijkheid, welke verklaring kan voor deze ontwikkeling worden gegeven en waarom ontwikkelen verschillende steden elk op een eigen manier. Dit zijn vragen die wij willen beantwoorden en ook in Nederland van belang zijn voor bijvoorbeeld het integratiedebat of het effectief interveniëren in de ruimte om ons heen. Het Respace Project richt zich hierbij op de ontwikkeling van steden in Azië, omdat steden in dit deel van de wereld in razend tempo zijn veranderd en ontwikkeld. In eerdere jaren van het onderzoeksproject is er onderzoek verricht in Bangkok, Tokyo, Hong Kong, Guangzhao en dit jaar dus in Mumbai. Samen met 9 andere studenten en docent dr. Bart Wissink ga ik onderzoek doen naar de ontwikkeling van de ruimtelijke vorm van Mumbai en de verklaring voor deze ontwikkeling. Elke student richt zich hierbij op één specifiek onderwerp en ik persoonlijk op de publieke/sociale woonsector. De publieke woonsector omhelst grofweg alle formele woningen in het bezit van de overheid of van andere non-profit organisaties die bestemd zijn voor overwegend de lagere of midden inkomensgroepen. Een interessant onderwerp vind ik, waarin ook het debat terugkomt welke rol de overheid moet spelen in deze veranderende wereld.
Zo genoeg hierover verteld, anders vallen sommige van jullie misschien in slaap. Verder heb ik eigenlijk nog niet zoveel te vertellen, ook al omdat ik nog niet heel actief bezig ben met mijn voorbereiding. Ik zie het allemaal wel en laat het straks maar lekker over me heen komen. Ik heb er in ieder geval heel veel zin in, ook al zal ik mijn vrienden en natuurlijk Chantal heel erg gaan missen. En mijn broers, ouders, schoonouders, schoonzussen, Sjakie en natuurlijk mijn opa en oma uiteraard ook. Zo iedereen opgenoemd? Ik ga nog even lekker genieten van mijn (voorlopig) laatste daagjes in Nederland. Tot in India!
