Hoi Allemaal,

Hier is eindelijk na twee weken in Mumbai een langer berichtje van mij. Door mijn drukke schema, doordat ik af en toe wat koortsig was en doordat het internet in mijn appartement nog niet optimaal functioneert was ik nog niet in de gelegenheid geweest om eerder een stukje te plaasten. Genoeg smoesjes, het gaat met mij helemaal uitstekend en het vergaat me in deze gekke stad prima.

Zoals de foto's laten zien is Mumbai een stad van tegenstellingen. Mumbai is modern, maar ook ouderwets. Mumbai is rijk, maar ook arm. En Mumbai is hectisch maar tegelijkertijd relaxed. Op straat zijn er altijd mensen en het verkeer staat hier heel de dag vast. De eerste keer dat ik de rickshaw (tuk tuk) in stapte was het nog een hele attractie al dat getoeter, gekke gescheur, de mannetjes die het verkeer probeerde regelen, de mensen die opeens voor je rickshaw opduiken en de weg proberen te vinden zonder dat je rickshaw-chauffeur engels spreekt. Maar eigenlijk was ik daarna meteen al weer gewend. Zelfs van de travestiesten die je met een veels te lage zwoele stem om geld vragen sta ik niet meer raar te kijken.

Als ik de drukte even zat ben is het vaak al weer tijd om heel relaxed en lekker in een restaurantje te gaan eten. Het eten is hier echt super lekker. Het is hier gebruikelijk dat je besteld voor een hele tafel. Dan komen er allemaal bakjes aan en gaan ze voor je opscheppen. Als je bord dan weer leeg is gaan ze weer bijscheppen. En als na het eten kan je heerlijk bier aan het drinken bent aan het strand komen ze ook weer bijschenken als je glas leeg is. Heel erg vervelend dus die Indiase gewoontes. Als de rickshaw-chauffeur dan nog ook een lekker opzwepend muziekje opzet op terugweg naar huis en Bablu het bierthuisbezorgservicemannetje wat koude biertjes komt brengen, kan je toch weer elke dag lekker in slaap vallen na een lange dag.

De eerste week bestond vooral uit excursies en presentaties. Met de excursies ben ik onder meer in Dharavi geweest, de grootste slum (krottenwijk) van Azie met een miljoen inwoners. Wat daar opvalt is hoe vriendelijk de mensen zijn en hoe graag ze op de foto willen. Maar ook hoe economisch levendig het er is. Veel woningen doen dienst als werkplaatst, waar ook de spijkerbroeken en overhemden worden gemaakt die in Nederland in de dure winkels liggen. De slums zijn dus sterk verbonden met de rest van de stad, niet gek ook als je bedenkt dat meer dan helft van de bevolking hier in een slum woont. Op enkele plekken plekken heeft men een oerlelijke flat (Slum Rehabilitation) gebouwd in Dharavi, waar de bewoners een woning gratis hebben gekregen. Hiermee wordt echter compleet voorbijgegaan aan de sociale en economies relaties in de slum. Natuurlijk hebben mensen in een slum minder kansen als wij in Nederland, maar aan de andere kant moeten wij niet het eenzijdige beeld hebben dat een slum slecht is en dat daar alleen maar zielepieten wonen. Juist in Dharavi zijn de mensen vriendelijk, lacht men en zien de mensen er zelfs verzorgd uit.

Met de excursies zijn wij ook bij het Taj Mahal Hotel geweest. Een mooi gebouw, maar van de aanslagen van November was weinig meer te zien. Dat wil niet zeggen dat er in de stad verder niets te merken is van de aanslagen. Sommige Indiers spreken zelfs van Mumbai voor de aanslagen en Mumbai na de aanslagen. De veiligheidsmaatregelen bij Shopping Malls zijn bijvoorbeeld hoog, je moet altijd door een detectiepoortjes, ook al wordt je dan maar weer matig gecontroleerd. Ook de huisvesting is een stuk gecontroleerder geworden. De housing-community moet eerst toestemming geven, voordat je ergens mag wonen. Hierdoor was het ook voor ons in het begin niet duidelijk waar we zouden gaan wonen. Uiteindelijk heb ik altijd in hetzelfde bed geslapen, maar dat geldt niet voor iedereen van onze groep studenten.

Mijn huis is erg prima. Ik woon samen met nog 3 andere jongens (Rens, Timo en Paul) in het appartement. Iedereen heeft lekker een eigen kamer en we hebben ook nog een lekker ruime woonkamer en keuken. We hebben zelfs een eigen schoonmaker die de was doet en een beetje veegt in huis. Je komt alleen elke keer wel weer een leuke verrassing tegen. Zo stond opeens de keuken onder water toen we de kraan gebruikten in de keuken. Drie dagen terug was zelfs mijn matras opeens weg toen wij ‘s avonds om tien uur thuis kwamen. Uiteindelijk bleek de matras van de eigenaar te zijn en hadden ze die maar meegenomen. Gelukkig hadden we nog een extra matras boven. Een dag later kwamen ze met twee nieuwe matrassen aanzetten, maar toen ik daar lekker op lag te slapen, kwam Hielke (een student uit het andere appartement) binnen dat de matrassen in hun appartement weg waren. Sommige dingen gaan dus een beetje raar in India, maar daar moet je dan maar gewoon een beetje om lachen.

Gisteren zijn we nog even naar Aksa Beach geweest, een erg mooi strand met palmbomen en allemaal kleine kraampjes. Hoewel we daar lekker in het zonnetje zaten, kwamen er allemaal Indiers om twee meter van ons af staan en ons continu bekijken. We waren blijkbaar een hele interessante attractie en ze wilde maar al te graag op te foto. Zelfs de beste versiertrucen werden in de strijd geworpen: heb je misschien een vuurtje?

Vandaag zijn we weer hard aan het werk. Zometeen heb ik weer een presentatie en morgen moet ik al weer van alles in leveren. Van de week hebben we nog een aantal presentaties en dan start ik ook meer met mijn eigen onderzoek. Gelukkig heb ik tussendoor ook nog wel tijd om te genieten van deze supergekke stad.